Ponieważ nasze ostatnie zabawy w projektowanie miasta, tak bardzo spodobały się moim dzieciom, postanowiłam zgłębić temat i stworzyłam kolejny bardziej rozszerzony projekt Zoo. Zainspirowałam się metodą PBL, która dopiero raczkuje w Polsce, ale w wielu innych krajach cieszy się sporym zainteresowaniem. Metoda PBL (Project Based Learning) wyróżnia się jako innowacyjne narzędzie edukacyjne, które aktywnie angażuje dzieci w proces uczenia się, rozwijając ich umiejętności analityczne, krytyczne i współpracy.
Czym jest metoda PBL?
Najprościej mówiąc, metoda PBL to podejście oparte na rozwiązywaniu konkretnego problemu, który odzwierciedla sytuację z życia codziennego. Zamiast suchego przyswajania informacji dzieci samodzielnie zdobywają wiedzę, identyfikują problem, analizują dane i szukają rozwiązania. Myślę, że w dzisiejszych czasach, kiedy kreatywność i umiejętność rozwiązywania problemów oraz samodzielne myślenie są coraz bardziej cenione, warto pochylić się szerzej nad takim sposobem edukacji. Istotne jest również to, że metodę PBL można stosować w różnorodnych kontekstach nauczania, w zależności od zaawansowania uczniów. Nauczanie przez projektowanie można swobodnie wprowadzać już najmłodszym dzieciom, upraszczając oczywiście problem i dostosowując go do możliwości dzieci. Starszym uczniom można zaproponować bardziej skomplikowane problemy, które wymagają zaangażowania w badania, analizę danych i wyciąganie wniosków. Poprzez rozwiązywanie realnych wyzwań, dzieci mogą zdobywać wiedzę w sposób praktyczny i zrozumiały.
Czy łatwo zaprojektować Zoo?
Kierując się podstawowymi założeniami metody PBL, stworzyłam projekt Zoo. Jest on przeznaczony dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Projektowanie Zoo wymaga wiedzy z wielu dziedzin, takich jak: biologia, architektura, zoologia itp. Przygotowując ten projekt, uprościłam jednak wiele wątków, tak by dostosować go do możliwości moich dzieci. Zebrałam dla nich informacje o poszczególnych zwierzętach żyjących w Zoo, o tym, w jakich warunkach powinny mieszkać, czym są karmione i kiedy. Starsze dzieci mogłyby z pewnością same wyszukać takie informacje. Starałam się również określić cenę zakupu poszczególnych gatunków zwierząt, tak by choć w przybliżeniu była ona realna. Dzięki temu problem projektowania Zoo stał się całkiem rzeczywisty, a co najważniejsze możliwy do zrealizowania.
W projekcie jest kilka tabelek, które dzieciaki wypełniają same. Wybierają zwierzęta i ich cenę, tak by zmieścić się w narzuconym budżecie. Projektując przestrzeń dla zwierząt, mają możliwość wybrania dla nich również specjalnych dodatków, co wymaga przeanalizowania i zrozumienia, jakie potrzeby mają poszczególne gatunki. Na siatce kwadratów muszą zaznaczyć przestrzeń, którą zajmują ich zwierzęta. To nie lada wyzwanie, bo trzeba też przewidzieć drogę dla zwiedzających. Najwytrwalsi mają do zaplanowania harmonogram karmienia, który trzeba dokładnie rozpisać, tak by ułatwić pracę pracownikom Zoo. Godziny karmienia należy zaznaczyć na zegarach i dokładnie przeanalizować, a potem zaplanować kolejność karmienia, tak by wszystkie zwierzęta były o czasie najedzone.
Fantastyczna zabawa.
Projektowaliśmy nasze Zoo przez dobrych kilka dni. Okazało się, że możliwości jest bardzo wiele, ale jedne są bardziej ergonomiczne, a drugie mniej. Sumowaliśmy ceny na kalkulatorze, żeby sprawdzić, czy mieścimy się w budżecie. Rozrysowywaliśmy godziny na zegarach, by zaplanować karminie, co okazało się sporym wyzwaniem jak na taką liczbę zwierząt. Dzieciaki powtórzyły i utrwaliły: dodawanie liczb naturalnych, pole powierzchni kwadratu, umiejętność czytania i zapisywania godzin na zegarach, a do tego dowiedziały się jakie potrzeby mają zwierzęta w Zoo, co jedzą i ile razy dziennie oraz w jakich warunkach mieszkają. Poćwiczyli planowanie, analizę informacji i kreatywne myślenie. Oczywiście wszystko dostosowane do ich możliwości i wieku. Po zakończonej pracy duma i zadowolenie długo ich nie opuszczały. Dlatego zachęcam do samodzielnego przetestowania i sprawdzenia projektu Zoo.